Книгата „Турски поговорки и изрази“, уредена од Соња Прус и д-р Мехмет Гедизли, претставува уникатна збирка на народни умотворби кои го одразуваат духот и мудроста на турскиот народ. Ова дело е повеќе од обична збирка поговорки – тоа е прозорец кон културното богатство и животната филозофија на една нација, пренесена низ генерации.
Со повеќе од 100 изрази, книгата нуди мудри совети за секојдневниот живот, поттикнувајќи размислување за вредностите, човечките односи и природата на животот. Некои поговорки се универзални, како „Кој сее ветер, ќе жнее бура,“ додека други се специфични за турската култура, како „Љубезни зборови ќе извлечат и змија од дувло.“
Ова издание е значајно не само за љубителите на турската култура, туку и за оние што учат турски јазик или сакаат да ја истражат врската меѓу македонската и турската народна традиција. Воведот и коментарите на уредниците додаваат длабочина, објаснувајќи ги историските и културните контексти на поговорките.
Книгата е практична, инспиративна и богата со вредности, а нејзиниот графички дизајн и внимателно обработениот превод ја прават одличен додаток за секоја домашна или училишна библиотека.
Книгата „Девојчето Кактус“ од Христо Петрески е збирка авторски бајки кои носат свежина и оригиналност во светот на детската литература. Со уникатни ликови и необични наративи, авторот создава приказни што ги допираат и срцето и умот на читателите.
Преку симболични приказни како „Љубопитната планина“ и „Девојчето Кактус“, книгата нè води низ теми за самоприфаќањето, љубопитноста и взаемната грижа. Бајките ги истакнуваат вредностите на љубовта кон природата, важноста на заедницата и индивидуалноста.
Јазикот е едноставен и разбирлив, што ја прави книгата достапна за најмладите читатели. Секој расказ завршува со порака што поттикнува размислување, носејќи едукација преку фантазија. Ова дело е одличен избор за родителите кои сакаат да ги научат своите деца на важноста на човечките вредности преку забавни и поучни приказни.
Со својата топлина и инспиративност, „Девојчето Кактус“ е книга што заслужува место во секоја домашна библиотека.
Книгата „Раскажувај ми за сечењето на корените“ од авторката Ивана Настева е збирка раскази кои на впечатлив начин ги прикажуваат универзалните човечки искуства низ призма на интимни, длабоко емотивни моменти. Со вешт стил и моќен јазик, Настева нуди приказни кои ги истражуваат комплексните односи меѓу луѓето, сопствените стравови и соочувањата со животните предизвици.
Темите во книгата опфаќаат широк спектар – од љубовта и загубата, преку духовното трагање, до прашањата за идентитетот и прифаќањето на сопственото минато. Авторката мајсторски ја истакнува човековата ранливост, но и неговата сила да ги надмине животните премрежија. Преку симболички слики, како корените што го врзуваат човекот за неговото потекло, Настева истражува што значи да се биде човек во свет полн со неизвесности.
Расказите, како „Реквием“ и „Валкани рози“, го доловуваат наративниот потенцијал на авторката – создавајќи светови во кои се испреплетуваат суровата реалност и нежен поетски тон. Ликовите се длабоко хуманизирани, нивните приказни – блиски и трогателни. Читателот неизбежно се пронаоѓа во нив, размислува за своите корени и начините на кои тие влијаат врз неговиот живот.
Книгата се истакнува со автентичен јазик и наративен стил што ги комбинира современите општествени реалности со вечните прашања за животот и смислата. Рефлексивните елементи на текстовите дополнително го продлабочуваат искуството, правејќи ја оваа збирка повеќе од само читателско задоволство – таа е повик на размислување и интроспекција.
„Раскажувај ми за сечењето на корените“ е книга која остава трага – за секој што бара приказни што одекнуваат долго по последната прочитана страница. Со својата искреност, емотивна тежина и стилска елеганција, ова дело е значајно достигнување во современата македонска книжевност.
Книгата „Афористичка татковина“ од Ирена Павлова Де Одорико е уникатно дело што преку афоризми ја пренесува есенцијата на човечкото искуство, општествените реалности и животните парадокси. Со исклучителна концизност и јасност, авторката ни нуди зборови што се истовремено хумористични и длабоко мисловни, поттикнувајќи го читателот да размислува надвор од границите на обичната перцепција.
Централните теми во книгата се животот, духовноста, љубовта и човечката состојба. Афоризмите се посветени на сите аспекти на човечкиот живот, од личните дилеми и интроспективните потраги до општествените неправди и глобалните парадокси. Павлова вешто ги истакнува контрастите: хуморот и болката, светлината и мракот, минливоста и вечноста. Нејзините афоризми често носат скриени слоеви значења, кои го повикуваат читателот на повторно читање и подлабока анализа. На пример: „Срцето е порта на љубовта. Ама клучот, себично го чуваме, во сефот на разумот.“ Оваа реченица го доловува вечниот конфликт помеѓу чувствата и разумот, истовремено пренесувајќи порака за човечката ранливост.
Хуморот и сатирата се централни елементи на книгата. Со иронија и духовитост, авторката ги разобличува современите општествени апсурди и индивидуалните слабости. Преку овој пристап, книгата успева да остане лесна за читање, но и провокативна, нудејќи критика на општествените вредности и човечката природа. Јазикот на Павлова е едноставен, но исполнет со мудрост. Нејзините афоризми се како драгоцени камења – секој збор е внимателно избран, а секоја реченица е обмислена за да предизвика максимално влијание со минимална должина.
„Афористичка татковина“ е книга што се чита со уживање, но и со размислување. Таа е совршен избор за оние кои сакаат книжевност што ги инспирира, предизвикува и забавува истовремено. Со својата длабока содржина и стилска извонредност, ова дело ќе остави траен впечаток кај читателите.
„Афористичка татковина“ е остров на шегата. Истовремено, книжевен плацебо – ефект против сите главоболки предизвикани од ежедневни и вечни прашања и дилеми. Еден од начините за да се продолжи векот на читателот. Дуел со мрачната страна на светот. Шегата и духовитоста се гориво за индивидуата, единствениот духовен двигател. Можеме за сѐ да се шегуваме, и со тоа, да го надминеме секој страв, секој вид немоќ при нашиот престој на земјата. „Афористичка татковина“ посакува да биде највеселиот потстанар на Вашите срца. Мојот татко, Живко Пaвлов, бардот на македонскиот хумор и сатира ме научи на овие нешта. Бидејќи тој ме има најдобро „прочитан“, сметав дека може да напише најточен текст за она што го имам напишано.
Книгата „Иван е мал, Иван е крал“ од Вера Андон е прекрасно дело кое ги прикажува радостите, љубовта и фантазијата на детството. Низ разиграните стихови, читателот се запознава со Иван – малечко дете кое преку неговата имагинација и секојдневие успева да го трансформира обичниот свет во магичен простор полн со игри и авантури.
Централна тема во книгата е детството како период на невиност, љубов и безгранични можности. Иван, иако е „мал“, преку своите игри и соништа, ја гради својата личност и го создава своето „кралство“. Книгата ја слави индивидуалноста и фантазијата на секое дете, поттикнувајќи ги читателите да го негуваат својот уникатен свет на соништа.
Семејството игра значајна улога во животот на Иван. Особено е нагласена љубовта и блискоста со дедото, кој не е само поддршка, туку и партнер во неговите игри. Преку овие релации, авторката испраќа силна порака за меѓугенерациската љубов и важноста на семејството како основа за емоционалниот развој на детето.
Покрај веселите моменти, книгата обработува и теми како стравот од темнината, љубопитството за светот и соочувањето со малите предизвици од секојдневието. Преку топлиот и разбирачки пристап на авторката, овие теми се прикажани како дел од растењето, охрабрувајќи ги децата да ги надминат своите стравови.
Вера Андон е авторка која живее и твори во Скопје и е голем пријател на децата. Нејзиното авторство започнува со збирката поезија: „Време и дождови“ која ја објавува како средношколка. Потоа следуваат: „Кога сакаш птици“ (награда „Ѓурѓа“ `93), „Првата љубов голема, а ние мали“, „Здраво, мои 13“, сликовницата „Тајната на црвената гума“, букварката „ Ха-Ха од Ш до А“( второ издание) и стихуваната бајка „Ноли и детелинката“. Застапена е во меѓународната збирка песни и раскази за деца: „Прегрни го животот“ (на српски јазик), во збирката песни „Нови штурци“, „Ајде да сонуваме“, антологија за деца од македонски автори (приредувач Иван Ивановски) и др. Објавувала поезија во списанијата за деца: „Росица“, „Другарче“, „Развигор“, „Наш свет“ и „Колибри“. Во 2016 г. заедно со печатеното издание на „Здраво, мои 13“ излегува и аудиокнига со истиот наслов која е од хуманитарен карактер, и е посветена на лицата со оштетен вид. Во 2018 г. излегува од печат книгата „Првата љубов голема, а ние мали“, препеана на српски јазик и промовирана на Меѓународниот саем на книга во Белград. Наскоро од печат ќе излезат нејзините книги „Писмото од Филип за Сара“ и „Ја сакам буквата Љ“.
Славица Купенкова е илустраторка која им носи безгранична радост на децата преку детските книги и сликовници. Со срце полно со ентузијазам, создава живописни светови кои шират насмевки. Посветена е на детската илустрација, но нејзиното уметничко патување е застапено и во стрипот. Од нежни сликовници кои ја поттикнуваат имагинацијата до динамични стрип панели, нејзината работа нема граници, оставајќи неизбришлив белег на двете царства.
Гоце Ристовски во „Печатот на вистината“ се обидува да го следи начинот на кој театарот преживеа како жива традиција, постојано докажувајќи ја сопствената неопходност, менувајќи се во зависност од шемите на животот, често влијаејќи на нивниот облик и боја. Оваа книга, според сфаќањето за театарот како згуснато време, опфаќа временски период кој се протега од почетокот на театарот, од пред повеќе од две и пол илјади години, се до денешен ден, притоа и на наше тло.
Влијанието на поезијата за деца врз емоционално-социјалниот развој
Книгата Поезијата и емоцијата од м-р Ѕунка Дончева, преку научна експертиза, го запознава читателот со суштинската улога и значењето на примарните емоции при процесот на прием и доживување на поезијата за деца. Преку едукација на примарните емоции, нивно спознавање, детето може да оствари квалитетно себеспознание. Преку доживувањето на поезијата како феномен, кај децата се поттикнуваат разни емоции. Една од можните цели на ваквиот пристап е емоциите да бидат препознаени, почувствувани и разбрани, и соодветно применети, со цел да им се помогне на децата како да се справуваат со нив. На тој начин, на децата им станува јасно како да ги восприемаат емоциите и како правилно да реагираат на нив.
Стихозбирката „Невидлива присутност“ од Чедомир Б. Шопкиќ привлекува со сплетот на силниот лирски набој и пронижените стихови со универзални пораки за човекот и неговата морална опстојба. Примамливоста и убавината на испишаните стихови е во тоа што авторот преку искажаните „зборови од срце“ за љубовта, упатува на значењето на човекот односно на тоа колку е важно човекот да остане „обичен мал човек“, со душа како чистотата на природата…
Мoжеш ли…
Можеш ли да го изговориш зборот ЉУБОВ со молчење, и со своите прсти, да ја допреш без да ја скршиш… Да ја задржиш, како зеницата во окото да ја чуваш и пред света икона да се заколнеш… Можеш ли со насмевка да ја допреш душата, пред утрото, со поглед да помилуваш, будна да сонуваш, со очи да бакнуваш, срце да отвориш и да ја продолжиш приказната таму каде што завршува… Можеш ли да ги слушнеш: говорот на чисти емоции, приказната полна со копнежи, шепотот застанат на усните, и солзите со рака да ги избришеш, силно на градите, искрено да прегрнеш, да разбереш, да простиш без да се покаеш… Можеш ли? Ако можеш, тогаш знаеш и никогаш да престанеш! Да сакаш и да живееш, да бидеш среќна и да веруваш во тоа чувство што ЉУБОВ се вика…
