Гоце Ристовски во „Печатот на вистината“ се обидува да го следи начинот на кој театарот преживеа како жива традиција, постојано докажувајќи ја сопствената неопходност, менувајќи се во зависност од шемите на животот, често влијаејќи на нивниот облик и боја. Оваа книга, според сфаќањето за театарот како згуснато време, опфаќа временски период кој се протега од почетокот на театарот, од пред повеќе од две и пол илјади години, се до денешен ден, притоа и на наше тло.